Kinderdromen vangen: wij gaan op wereldreis!

YES, ein-de-lijk mag ik het van de daken schreeuwen. Nu ik het gesprek met mijn werkgever heb gehad, het hoge woord eruit is en ik mijn werkzaamheden daar binnenkort officieel beëindig, mag ik het nu ook met jullie delen: wij gaan op wereldreis!

Kinderdromen vangen

Reizen is mij met de paplepel ingegoten. Als kind werd ik overal mee naartoe gesleept en verwonderde ik mij over de wereld om mij heen. Dit kan ook niet anders met ouders, die voordat ik werd geboren, alles hebben opgezegd en twee jaar over de wereld hebben gezworven. De verhalen van mijn ouders over India, Indonesië, China, de Transsiberië Express en alle andere verre oorden die zij hebben bezocht, intrigeerde mij als kind al en heb ik nooit los kunnen laten.

Ik had vele dromen als kind, maar één ding herinner ik mij nog heel goed. Als mij gevraagd werd wat ik later wilde worden, antwoordde ik een tijd lang dat ik archeoloog wilde worden. Men vond dit vaak vrij ongewoon voor een meisje van 8 jaar. Maar ik wilde archeoloog worden, omdat ik dan stukjes van de wereld zou kunnen ontdekken. Dan zou ik weten hoe de wereld er vroeger uitzag en hoe de wereld was geworden zoals die nu is. Toen ik iets ouder was besloot ik dat ik geen archeoloog meer wilde worden, maar wereldreiziger. Ik wilde net als Columbus nieuwe landen ontdekken. Indonesië – het geboorteland van mijn oma – bezoeken, trekken door woestijnen, paardrijden over de steppe, de hoogste bergen beklimmen, maar bovenal in contact komen met andere culturen, de wereld beter leren kennen én begrijpen.

Inmiddels ben ik 26 en ben ik geen carrière gestart als archeoloog, maar mijn honger naar het ontdekken van de wereld is nog lang niet gestild. Daarom is dit jaar de tijd gekomen om mijn kinderdromen te vangen: ik ga op wereldreis. En dat doe ik niet alleen, maar samen met mijn vriend Koen. In mei 2018 pakken we onze backpacks om Nederland voor een half jaar achter ons te laten.

Het juiste moment bestaat niet

Lang, heel lang heb ik getwijfeld. Hoewel ik heel zeker wist dat ik dit echt wilde doen, leek het juiste moment nooit te komen. Toen ik studeerde had ik tijd, maar geen geld. En toen ik eenmaal geld had, had ik geen tijd meer. Herkenbaar? Ik voelde me ontzettend verantwoordelijk naar mijn werkgever én naar mijn ouders. Mijn vader is al jaren ziek en ik durfde simpelweg nooit voor langere tijd weg te gaan. Daarom heb ik mijn droom lange tijd naar de achtergrond verbannen.

In mijn jaaroverzicht schreef ik al dat 2017 voor mij geen topjaar was. In januari overleed mijn opa en daarna leken de tegenslagen elkaar op te volgen. Ik kwam thuis te zitten met een burnout, nam afscheid van mijn lieve trouwe hondje en mijn vader belandde keer op keer in het ziekenhuis. Gelukkig ben ik zelf weer op de weg terug en zie ik voor 2018 vooral heel veel kansen. Als ik één ding heb geleerd is het dat het leven VEEL te kort is om je dromen je dromen te laten en niet te luisteren naar datgene wat je hart je ingeeft.

En juist nu met onze goedbetaalde banen, onze ‘zekerheid’ en ons huisje nemen we het risico. We hebben lang genoeg gewacht en dromen zijn er niet om in de ijskast te bewaren. Niet meer wachten tot het juiste moment zich voordoet, want het juiste moment bestaat niet.

Waar gaan we heen?

Zo, na dit lange verhaal is het wel eens tijd om to the point te komen en antwoord te geven op de vraag: waar gaan we heen?

Eén van mijn grote dromen is om de treinreis der treinreizen te maken, namelijk met de Trans Mongolië Express van Moskou naar Beijing. We vliegen half mei naar St. Petersburg, waar we een paar dagen blijven en reizen vervolgens met de nachttrein naar Moskou. Daar blijven we nog enkele dagen om vervolgens op de Trans Mongolië Express te stappen. Onderweg stappen we uit in Irkutsk en Ulaanbaatar en reizen we 2 weken door Mongolië om ten slotte door te reizen naar Beijing. Als we aankomen in Beijing zijn we bijna een maand onderweg. De treinreis is het enige dat we vastleggen tijdens onze reis. Daarna ligt eigenlijk alles nog open.

Ik verwacht wel dat we nog een aantal weken door China reizen en daarna zou ik heel graag naar Laos gaan. Wat we na Laos gaan doen weet ik nog niet. Misschien naar Cambodja, Thailand of terug naar Maleisië. Het enige dat ik wel zeker weet, is dat we onze reis eindigen in mijn geliefde Indonesië en vanaf daar terug naar huis vliegen.

De voorbereidingen

Op Backpack vol verhalen neem ik jullie mee in ons avontuur: van het begin tot het eind. De komende periode kunnen jullie een serie artikelen verwachten over de voorbereidingen van onze wereldreis en wat daar allemaal bij komt kijken. Tijdens onze reis blijf ik uiteraard mijn ervaringen en tips met jullie delen, zoals jullie dat nu ook al gewend zijn.

Wat vind jij van onze plannen? En heb je nog tips of dingen die we tijdens onze reis écht gezien of gedaan moeten hebben? Laat het me vooral weten in een reactie hieronder, want ik ben reuze benieuwd!