Laos, ik weet niet wat het is, maar ik weet wat het met me doet. De kalmte. De rust. De vibe. De groene rijstvelden. De cognac kleurige Mekong. De bergen, die onaangekondigd uit de grond lijkten op te poppen. De zwaaiende kinderen en glimlachende mensen. En bovenal, de overweldigende natuur. Voor het eerst sinds lange tijd valt er een soort rust over me heen. Er kan van alles in Laos, maar er hoeft niet zo veel. Het leven gaat hier zo’n 33 toeren langzamer. Voor alles neemt men de tijd. We gaan mee in het tempo van de Laotianen en bereizen het land op een rustige manier. In dit wereldreisdagboek neem ik jullie mee naar Laos. Opnieuw een land waar ik een stukje van mijn hart heb achtergelaten.
De overgang van China naar Laos
Van drukte en altijd overal geluid naar kalmte en rust. Van nationaal parken waar de selfiesticks bijna mijn ogen uitsteken, naar ongerepte jungle. Van fantastisch onderhouden wegen naar hobbels, bobbels, gestuiter en gaten in de weg. Van communiceren met handen en voeten naar gesprekken in het Engels. De overgang met China had niet groter kunnen zijn. En hoewel ik me in Laos direct thuis voel, moet ik toch even wennen. Ik merk dat mijn lichaam sneller reist dan mijn hoofd. Lijfelijk ben ik al lang en breed in Laos, maar mijn geest is nog half in China. Als ik de eerste ochtend wakker wordt, duurt het even voordat ik besef dat ik in een ander land ben. Bij het ontbijt begroet ik mensen nog per ongeluk met ‘Ni Hao’ en ook bedanken doe ik nog in het Chinees. Het gaat vanzelf. Ondanks dat we dus over land reizen, hebben we alsnog tijd nodig om te acclimatiseren als we een landsgrens gepasseerd zijn.
Een jungle-trekking in Luang Namtha
We beginnen onze reis in door Laos in Luang Namtha, dat bekend staat om de weelderige jungle in de omgeving. Hier maken we een 2-daagse jungle trekking in Nam Ha National Park, waar we samen met een gids door het ongerepte regenwoud trekken. De eerste dag bewegen we ons klimmend, klauterend en glibberend door de jungle. We trotseren rivieren, glijden door het tropisch regenwoud, dwalen door bamboebossen, maken vuur en grillen een visje.
Helemaal onder de modder komen we aan in een piepklein minderheden dorp midden in de jungle, waar we bij een gastgezin de nacht doorbrengen. Dit dorp van de Khmu ligt mijlenver van de bewoonde wereld. Huizen zijn van hout of bamboe en meestal gebouwd op palen. De daken zijn van bladeren en het toilet is en gat in de grond. In het dorp is geen elektriciteit, nauwelijks stromend water en telefoon signalen komen hier niet aan.
In het huis van ons gastgezin is een kleine ruimte om te koken, waar op een vuurtje de lekkerste gerechten worden bereid. Verder is er ruimte om te leven en te slapen. De ruimte waar wij slapen, wordt met een laken gescheiden van de ruimte waar het gezin slaapt. Voor ons worden dunne matrasjes op de grond gelegd en klamboes opgehangen. Heel basic, maar prima.
Tijdens het eten en bij het kampvuur hebben we de meest bijzondere gesprekken. We leren van alles over de Laotiaanse cultuur, de gewoonten van de minderheden en de verschillen tussen de dorpen. Door ook écht in het dorp zelf te slapen en met verschillende mensen te praten, krijgen we voor even een inkijkje in het lokale leven. Een hele bijzondere en authentieke ervaring.
Lees ook: Duurzaam reizen #3: Een eco-trekking door Nam Ha National Park, Laos
Het sprookjes landschap van Nong Khiaw
Vanuit Luang Namtha reizen we over hobbelige wegen door naar het dorpje Nong Khiaw. Vanwege het regenseizoen zijn de wegen slecht begaanbaar. We staan regelmatig stil, omdat aardverschuivingen de weg hebben geblokkeerd. Deze moeten eerst worden opgeruimd voordat we verder kunnen reizen.
Eenmaal in Nong Khiaw staan we versteld van de schoonheid van de omliggende bergen. Hoewel het dorp zelf niet heel veel voorstelt, maakt de omgeving een verpletterende indruk. De karsten lijken continue uit het niets uit de grond op te poppen, terwijl de goudbruine rivier hier rustig tussendoor kronkelt.
We wandelen naar het uitzichtpunt, huren een fiets en gaan op pad met een lokale visser. Hij laat ons zien hoe hij – samen met zijn zoontje – vis vangt in de rivier. Steeds opnieuw gooit hij een net uit om er vervolgens zelf achteraan te duiken, het net bij elkaar te binden en te kijken wat de vangst is. Als hij ‘beet’ heeft, leegt hij het net in de boot. Ik vind het interessant om te zien wat de visser doet, maar het allermeest geniet ik van het landschap om ons heen. De stilte. De bergen. Het gewieg in het bootje. De vlinders. De vogels. De waterbuffels, die een bad nemen in de rivier. Het groen. Ik krijg er geen genoeg van.
Als we uitgevist zijn varen we door het indrukwekkende landschap naar het huis van de visser. Zijn zoon gaat direct aan de slag met het fileren van de visjes. Ondertussen wordt het vuur opgestookt en worden allerlei gerechten gemaakt. We eten met het hele gezin en af en toe moet Koen mee naar buiten om even handen te schudden met vrienden uit de buurt. Het is opnieuw een prachtige, lokale ervaring.
Tot rust komen in Luang Prabang
Als we in Luang Prabang aankomen, zijn we inmiddels twee maanden onderweg. Twee maanden waarin we waanzinnige landen hebben bezocht en ontzettend veel indrukken hebben opgedaan. Het was fantastisch, maar ook vermoeiend. We hebben even behoefte aan een rustpunt in onze reis. Luang Prabang is hier de aangewezen plek voor. Het is rustig en er hangt een fijne relaxte sfeer. Net zoals in heel Laos kan er van alles, maar er hoeft niet zoveel. Perfect om even tot rust te komen.
We blijven hier een hele week en ondernemen elke dag iets kleins. De rest van de tijd genieten we vanaf ons balkon van ons uitzicht op de Mekong, nemen we zo nu en dan een massage, verwennen we onszelf met lekker eten en drinken we bijna elke avond een drankje met onze Italiaanse, Vietnamese en Amerikaanse reis-vrienden. Als we uit Luang Prabang vertrekken, hebben we alle indrukken van de afgelopen maanden enigszins kunnen verwerken. Dit zorgt voor weer een klein beetje rust in onze koppies en nieuwe energie om de rest van Laos te verkennen.
Tot zover mijn vijfde wereldreisdagboek. Ik hoop dat je weer een klein stukje met ons mee hebt kunnen reizen. Ben jij al eens in Laos geweest? Laat het me vooral weten in een reactie hieronder.
4 reacties
Super leuk om te lezen. De natuur in Laos ziet er prachtig uit en dat is voor mij ook precies de reden dat het hoog op mijn bucketlist staat! Logisch dat je na twee maanden reizen even een rustmoment nodig hebt. Ik ben benieuwd naar de rest van jullie avonturen
Dankjewel! Als jullie in die regio zijn, zou ik Laos zeker niet overslaan. Zo’n fijn land! Ben ook heel benieuwd naar jullie verhalen. Ga je zeker volgen 🙂
Heel mooi beschreven. En ik kan mij goed voorstellen dat je geniet van het serene, het rustige van het land. Zoals je het beschrijft kan ik weer terugverlangen naar Laos. Ik vond het ook geweldig. En ook de broodjes in Luang Prabang smaakten uitstekend. 🙂
Dankjewel! ‘Sereen’, dat is inderdaad een prachtig woord om Laos te beschrijven. Het is zo’n fijn land. En eerlijk, thuis eet ik nauwelijks brood, maar na 2 maanden ‘zacht’ eten was het geweldig om mijn tanden in een knapperig broodje te zetten!