Na een fantastische reis door Mongolië stappen we opnieuw de trein in voor het allerlaatste stukje. Deze keer brengt de trein ons in 36 uur van Ulaanbaatar naar Beijing. Het eindpunt van de Trans Mongolië Express, maar gelukkig nog lang niet het eind van onze wereldreis. Na ons Trans Mongolië avontuur blijven we in elk geval nog ongeveer 30 dagen in China.
Het laatste stukje
Van mijn oma heb ik vroeger geleerd dat ik altijd het ‘lekkerste voor het laatst’ moest bewaren. Nou, ik kan je zeggen dat dit ook zeker opgaat voor de Trans Mongolië Express. Of in dit geval ‘het mooiste voor het laatst’.
Als we Ulaanbaatar uitrijden, reizen we eerst uren lang door het typische droge Mongoolse steppelandschap om vervolgens de Gobiwoestijn in te rijden. En hoewel we al 7 dagen lang in een oud Sovjet-busje door de woestijn zijn gestuiterd, krijgen we geen genoeg van dit waanzinnig uitgestrekte landschap. Uitgestrekt is zeker het juiste woord, maar nog steeds verbaas ik me over de diversiteit van het landschap. De Gobi heeft zo onwijs veel verschillende gezichten. Droog. Glooiend. Ruig. Rood. Geel. Groen. Het houdt niet op. Zo mooi. Vanuit de trein spotten we een aantal antilopen, adelaars, kuddes kamelen en zelfs een vos!
Als we China naderen en Mongolië uitrijden gaat er toch een kleine steek door mijn hart. De gertenten, de verscheidenheid, de onophoudende vlaktes, het niets, het alles, de kleuren van de woestijn en de levensstijl van de Mongolen hebben een diepe indruk op mij gemaakt. Ik wil mezelf beloven dat ik nog eens naar dit bijzondere land reis, maar dat heb ik tot dusver gezegd van iedere bestemming die we hebben bezocht. En omdat Mongolië geen makkelijk land is om zelfstandig te bereizen, weet ik niet zeker of ik de belofte kan nakomen. Daarom besluit ik mezelf deze keer niets te beloven, maar dromen mag natuurlijk altijd en voorlopig geniet ik nog even na van deze geweldige reis. Dit pakt niemand ons meer af.
Hello China!
Na 36 uur in een onwijs hete trein komen we aan in Beijing. Een soort euforisch gevoel valt over me heen. Daar zijn we dan, na meer dan 8000 kilometer over land! En het idee dat er nog vele kilometers bij gaan komen, geeft me een enorme boost energie. We kunnen gaan en staan waar we willen. Wát een vrijheid.
Nadat we vorig jaar voor het eerst kennis hebben gemaakt met China, kan ik niet wachten om meer van dit fascinerende land te ontdekken. Te beginnen met de hoofdstad. Wat mij in Beijing al snel opvalt, is dat de stad eigenlijk vrij relaxed is. Het is in alles opzichten zo anders dan bijvoorbeeld Shenzhen, dat in 30 jaar tijd uitgroeide van een vissersdorp tot een gigantische miljoenenstad. Beijing heeft historie, is redelijk overzichtelijk en zelfs sfeervol. Leuk om te weten is dat in het centrum niet hoger gebouwd mag worden dan de Verboden Stad. Net als dat er in Utrecht niet hoger gebouwd mag worden dan de Dom. Hierdoor hebben we soms eerder het gevoel dat we in een dorp rond wandelen dan in de Chinese hoofdstad.
In Beijing hebben we een prima hostel en vooral de locatie is perfect. Midden in de hutongs, vlakbij de metro en praktisch naast ‘Ghost Street’, de straat de bekend staat om heerlijk pittig Chinees eten. En eerlijk is eerlijk, ik snak naar een bordje écht lekker eten. Hoe bijzonder ik Mongolië ook vond, het eten was niet echt om over naar huis te schrijven. In Beijing doen we ons te goed aan heerlijke tofu, schelpdieren, edame boontjes, spicy hotpot en allerlei soorten paddenstoelen. Yum!
Hiken over de Chinese muur
In Beijijng bezoeken we uiteraard de Verboden Stad, het Zomerpaleis en een leuk kunst district, maar het absolute hoogtepunt is toch echt de Chinese Muur. Vanuit Beijing worden meerdere dagtrips aangeboden, maar ik had één grote wens: de Chinese Muur zien zónder kuddes toeristen. Ik wilde echt een authentieke ervaring en had geen zin om over de hoofden te kunnen lopen. De stukken muur dichtbij Beijing – Badaling en Mutianyu – vielen daarom al snel af. Uiteindelijk besloten we een trip te boeken naar een gedeelte van de muur dat iets verder van Beijing ligt en waar we een heel stuk over the great wall konden lopen: van Jingshaling naar Simitai.
En inderdaad, dit stuk van de muur is bíjna zonder toeristen. Grote stukken lopen we écht met zijn tweetjes. Alleen de hagedissen, het geluid van de vogels, de muur en wij. De muur kronkelt dwars door het bergachtige landschap en gaat zover het oog reikt. Het is overweldigend en overtreft al mijn verwachtingen. Zoveel indrukwekkender dan ik had gedacht.
We klauteren zo’n 7 kilometer over de muur. Ontzettend steile stukken, die voor mijn gevoel bijna 90 graden omhoog gaan. We passeren 22 wachttorens en nog twee extra. Want na de 22e toren begint het stuk muur dat nog helemaal niet gerestaureerd is. Een écht ongerept stukje van de great wall. En daar is verder niemand. Authentieker dan dit gaan we het echt niet krijgen.
Shanghai, waar het oosten en het westen elkaar ontmoeten
Na 5 nachten Beijing is het tijd om door te reizen naar Shanghai. Vooraf hebben veel mensen mij aangeraden om Shanghai over te slaan, maar het lijkt mij een hele interessante stad. Ik wilde juist déze stad perse zien. Het is de grootste stad van China met zo’n 24 miljoen inwoners én de belangrijkste handelsstad van het land. De ligging aan de rivier, de scheepvaart, zo nu en dan een vleugje zilte lucht, het internationale karakter én de platanen langs de straten maken dat ik me er snel thuis voel. Een heel klein beetje doet deze gigantische stad mij denken aan mijn thuishaven Rotterdam.
Shanghai, is een stad waar het oosten en het westen elkaar ontmoeten. Waar je enerzijds een vrolijk knipperende skyline vindt en waar je anderzijds door oude Europese wijken slentert. Het ene moment dwaal je door een woud aan wolkenkrabbers en hypermoderne winkelcentra en het volgende moment kom je tot rust in een van de prachtige historische Chinese tuinen. Shanghai stelt me zeker niet teleur en na 5 dagen in deze stad doorgebracht te hebben, kan ik met recht zeggen dat het mijn favoriete Chinese stad tot dusver is. Ik heb heel veel leuke tips verzamelt voor een stedentrip Shanghai, dus binnenkort volgt hier een uitgebreide blog over. Voor nu kan ik alleen maar zeggen: mocht je van plan zijn naar China te gaan, sla Shanghai dan niet per definitie over. Denk er toch nog eens goed over na!
Zhangjiajie National Forest Park
Zhangjia…wattes? Ja, het heeft mij veel moeite gekost om deze naam te onthouden, maar nu zal ik het nooit meer vergeten. Na misschien wel de twee drukste steden van China is het tijd om even bij te komen in de natuur. We reizen naar Zhangjiajie National Forest Park, wat veel weg heeft van het decor van de film Avatar. Voor het gemak wordt het park in de volksmond dus ook wel het ‘Avatar-gebergte’ genoemd.
Vorig jaar wilde ik eigenlijk al dolgraag naar Zhangjiajie, maar toen paste het niet helemaal in de 2,5 week die we hadden. En hoewel het enige moeite kostte om er te komen, weet ik zodra we voet in het park zetten weer waarom ik hier per se heen wilde. Het landschap is bijna met geen pen te beschrijven. Een gebergte vol met grillige pilaren van zandsteen, waar wolken tussendoor zweven. Een fantasiewereld, waar ik bijna verwacht dat elfjes te voorschijn komen en waar draken zullen vliegen. De pieken lijken soms wel kastelen of wolkenkrabbers, dansend in de lucht. Begroeid met bomen en planten.
De eerste dag heb ik het gevoel dat ik droom. Het landschap ik zo surrealistisch dat ik bijna het gevoel heb dat mijn ogen mij bedriegen. We besluiten en flink stuk te gaan wandelen. En met iedere stap die we zetten, verandert het uitzicht en wordt het nog mooier. Nog indrukwekkender. Het is een kleine uitputtingsslag en aan het eind van de dag hebben we last van trillende knietjes, maar het was iedere stap meer dan waard.
De volgende dag willen we opnieuw het park in, maar worden we ruw van onze roze wolk gehaald. Het is weekend én de Chinezen hebben vakantie. Geen goede combinatie. Alleen al bij de ingang van het park staan we meer dan een uur in de rij tussen duwende, trekkende en gillende Chinese toeristen met paraplu’s en tourguides met microfoons. En allemaal – echt ALLEMAAL – lijken ze boven elkaar uit te willen schreeuwen. Dag rust. Dag droomwereld. Eenmaal in het park kunnen we bijna geen stap meer zetten en vliegen de selfiesticks ons om de oren.
Goed, voor vandaag zijn we er wel even klaar mee. We besluiten de om heel vroeg naar bed te gaan en voor dag en dauw weer op te staan, zodat we het park nog een paar uurtjes voor onszelf hebben. Heel even wanen we ons weer in een droom. Tot de stroom Chinese toeristen weer op gang komt en het gedaan is met de rust. Het is tijd om te gaan. Op naar de volgende bestemming: de provincie Yunnan.
Tot zover mijn derde wereldreisdagboek. Hoe gaat het met jullie?
4 reacties
Wat een heerlijke reis!! Ik ben ook erg nieuwsgierig naar China…. Ben er alleen nog maar een dagje geweest met een lange stopover. Heel veel plezier verder!!
Dankjewel Jacomijn! China is een prachtig en ontzettend fascinerend land, kan het zeker aanraden om hier een reis naartoe te maken.
Wat leuk om te lezen, ik krijg gelijk weer een beetje heimwee. Het stuk muur dat jij bezocht hebt wilden wij ook graag bezoeken, helaas was het toen gesloten. Wij zijn toen naar gubeikou geweest, daar was echt niemand en dat was nog helemaal niet gerestaureerd. Mijn mooiste reiservaring tot nu toe. Zhangjiajie is prachtig, maar druk. De foto met die mensen komt me heel bekend voor. Mooie foto ook met die wolken, bij ons was er geen wolkje aan de lucht zowat, dus zo hebben wij het helaas niet kunnen zien (ook al was het weer verder perfect). In Shanghai ben ik nog nooit geweest, wij hebben het overgeslagen omdat wij niet van hoogbouw houden. Mochten we ooit terug komen staan de Chinese muur, de waterstadjes rond Shanghai en Shanghai zelf op het lijstje. Oh en de Tiger leaping gorge en het spotten van panda’s natuurlijk. Ik ben heel erg benieuwd naar de rest van jullie nu al fantastische reis!
Dankjewel Linda! Ik wilde in eerste instantie ook naar Gubeikou, omdat ik jullie foto’s zo prachtig vond. Alleen werd dat stuk niet meer aangeboden, alleen als privetour en dat was 3x zo duur. Vorig jaar boden ze de tour naar Gubeikou aan als alternatief, omdat er een deel bij Jingshanling gerestaureerd werd. Dit stuk was nu weer open, dus verviel het alternatief. Shanghai kan ik van harte aanraden voor je volgende China-reis, ook als je niet van hoogbouw houdt is het een fantastische stad. En de Tiger Leaping Gorge hadden wij graag willen doen, maar doordat ik behoorlijk met mijn gezondheid aan het kwakkelen was, hebben we dit nu over moeten slaan. Gaan jullie tijdens jullie wereldreis ook weer naar China?