Rome is ook niet in een dag gebouwd

Rome, een stad die je niet snel vergeet. Een stad die tot de verbeelding blijft spreken. Zelfs als je er al meerdere malen bent geweest. De eeuwige stad lonkte alweer een tijdje en een tikkeltje impulsief boekte ik een stedentrip naar Rome. Toevallig was Koen die maand jarig en stond Rome al tijden hoog op zijn bucketlist. Een perfect verjaardagscadeau dus. Komt dat even goed uit! 😉

Rome, wat een stad. Ik ben er al eens geweest en al slenterend door de stad op zeven heuvels komen vervaagde herinneringen langzaam terug. Bij aankomst word ik overspoeld door een golf van blijdschap en herkenning. Het is alsof de stad me opnieuw omarmt en ons warm welkom heet. De prachtige Italiaanse taal, het januari zonnetje, de Italiaanse keuken en het samen zijn, maken dat dit gevoel gedurende het weekend alsmaar versterkt wordt.

Toch bekruipt me tijdens onze eerste dag in Rome een gevoel van stress, want wat heeft deze stad veel te bieden. Zoveel te zien en zoveel te beleven in het grootste openluchtmuseum ter wereld.  Van te voren had ik van alles bedacht: een kaarsje branden voor opa in de St. Pieter, de Sixtijnse Kapel, de villa Borghese, een streetart tour, de wijk Trastevere ontdekken, de Santa Maria Maggiore, de Sint Jan van Lateranen, het Colosseum en het Forum Romanum. Ondertussen schiet er nog van alles door mijn hoofd, maar we hebben maar drie dagen en je kunt in de St. Pieter helemaal geen kaarsjes branden! Tegelijkertijd probeer ik mezelf eraan te herinneren dat we ook een weekendje weg zijn om bij te tanken na een roerige en drukke periode.

Rome is niet in één dag gebouwd

Na een kleine aanval van stress op het Forum Romanum kom ik weer tot bezinning. Reizen betekent keuzes maken. Dit betekent ook dat je vooral niet te veel moet willen. Een klein beetje meer slow travel dus. Rome is immers ook niet in één dag gebouwd, dus waarom zouden wij dan proberen om alles in drie dagen te zien? Als je goed kijkt, zie je ook duidelijk dat de stad bestaat uit verschillende lagen, die door de tijd gevormd zijn. De stad wordt niet voor niets aangeduid als “de eeuwige stad” en loopt dus niet zomaar weg.

Goed, met dit inzicht slenter ik verder. Genietend van de zonnestralen op mijn gezicht en Koen zijn onuitputtelijke enthousiasme. Zelf laat ik mijn fantasie de vrije loop. Langzaam komt het Forum in mijn hoofd tot leven. Plotseling waan ik mij even in het Rome van de oude Romeinen en zie ik voor me hoe het hier een drukte van belang was en hoe de verschillende functies hier samen kwamen.

De rest van het weekend dwalen we door Rome met een glimlach van oor tot oor. We bezoeken de stad voornamelijk te voet en ontdekken de leukste plekjes en straatjes. Geen haast, geen stress. Samen gooien we een muntje in de Trevi en we beloven elkaar plechtig nog eens terug te komen in de eeuwige stad.