Een ode aan Parijs

Parijs, wat ben je fijn. Elke keer verbaas je mij weer. Parijs, ik heb je inmiddels al zo vaak bezocht. Je hebt me al zo vaak verrast. Meestal aangenaam, soms onaangenaam. Je voelt als een tweede thuis. 

Parijs, wat een heerlijke stad. Als ik hier ben hoef ik helemaal niets. Niets dan rond slenteren en dwalen. Niets dan sfeer proeven. Mezelf onderdompelen in het Parijse leven en dit beleven met al mijn zintuigen. Ik hoef niet meer langs alle highlights, die ik al zo vaak heb gezien. De druk bezochte toeristische plekken laat ik links liggen. In plaats daarvan zoek ik fijne kleine oude bekende plekjes op. Herkenning. Thuis komen.

Ik slenter door deze prachtige stad. De stad waar ik elke keer weer mijn hart kan ophalen. De stad waar ik steeds weer een stukje van mijn hart achter laat. Lopen door bekende en onbekende straten van het Quartier Latin. Ontbijten met een cappuccino en een croissantje. De krant kopen bij een van de vele stalletjes. Kijken naar de prachtige gevels en Franse balkons. Dwalen in de gezellige omgeving van Montmartre. De geur opsnuiven van vers gebakken broodjes in een boulangerie. Wandelen langs de Seine. Een crêpe halen en deze opeten langs de kade. Lopen over Pont Neuf en genieten van het aanzicht van de stad. Me vergapen aan de vele boetiekjes. Zitten in een van de vele parken en mensen kijken. Zien hoe het Parijse leven om me heen raast. Als een spons alle indrukken in mij opnemen. Hierin opgaan, maar niet aan deelnemen. Want ik hoef hier helemaal niets.

De stad verrast mij elke keer opnieuw. Hoewel alles zo bekend en vertrouwd aanvoelt, is er nog zoveel te ontdekken. Een ander doorkijkje, net een ander straatje, zodat ik die vriendelijk ogende Sacré Coeur vanuit een andere hoek zie. Steeds met ander licht, waardoor ook telkens de kleur verandert. Van het harde licht midden op de dag naar zacht roze in de schemering. Vooruit, ik ga toch nog even langs de Eifeltoren, die ik vandaag ook al vanuit diverse perspectieven heb zien liggen. Vanaf Trocadero kijken hoe de lichtjes aangaan. Genieten van de sfeer, straatartiesten en muzikanten.

Parijs, bedankt voor alle mooie momenten die ik hier iedere keer weer mag beleven en herbeleven. Ook bedankt voor de mindere momenten, want zo is het leven. En wat vang je me dan elke keer weer goed op. Parijs, je bent prachtig. Ik blijf terugkomen, dus blijf me verassen. Paris, je t’aime.